Nauczycielka na przedmieściach

Lubicie planszówki? Grywacie?  Już od kilku dobrych lat planszówki królują w polskich domach. Gramy z rodziną, przyjaciółmi, także  z ludźmi obcymi - w bibliotekach, na targach, podczas spotkań planszówkowych. Sprawia nam to frajdę, daje mnóstwo śmiechu, zdrowej rywalizacji. Każdy ma swoje ulubione planszówki, niektórzy lubią grać w stare, sprawdzone, ciągle te same gry, inni lubią testować nowe propozycje. Moja propozycja jest następująca. Tak wiele mówi się, że edukacja powinna się zmienić, że powinniśmy uczyć i uczyć się metodami przyjaznymi, często mimochodem. Spróbujcie wpleść w wieczór planszówkowy moją prostą bardzo grę, składającą się z planszy do druku i kart z pytaniami. Do pytań i poleceń dołączone są odpowiedzi. Cel jest taki, aby utrwalić albo po prostu przyswoić wiedzę z zakresu części mowy. Nie znacie odpowiedzi? Nie szkodzi. Zagrajcie kilka razy, aby zapamiętać funkcje partykuły, rodzaje liczebników, rzeczowniki konkretne. Od szóstej klasy (można i wcześniej) p...

Kto by pomyślał, że Akademia (mowa tu oczywiście o Brzechwie i Ambrożym Kleksie) zagości na nowo w klasach starszych. Mam z tym mały problem. Czy w pracy ósmoklasisty, który za chwilę będzie mierzył się w wielkimi kanonicznymi dziełami, książka czytana w młodszych klasach zostanie odpowiednio dla wieku i jej samej zinterpretowana. Chciałoby się zajrzeć w sekrety pana Kleksa i poszukać ukrytych sensów, ale czy ktoś o te głębsze prawdy będzie pytał w arkuszu. Nie sądzę. Jak zatem rozmawiać o Ambrożym Kleksie i szpaku Mateuszu w ostatniej klasie szkoły podstawowej? Skoro Akademia pana Kleksa może pojawić się w arkuszu, warto byłoby nieco sobie o niej poprzypominać. Nie chcę omawiać tego, co w klasie czwartej, bo i po co? Jaki byłby tego cel. Lektury w klasach młodszych powinny rozbudzać ciekawość i wyobraźnię. W klasie ósmej wykorzystanie tekstu lektury ma sprawdzić opanowanie umiejętności. Zaczęłam od historii Mateusza i do fragmentu drugiego rozdziału przygotowałam 10 zadań w konwencji ...

Cztery lata temu bardzo długo chodziłam na rehabilitację. Miałam problem z odcinkiem lędźwiowym. Pamiętam, jak podczas zajęć on-line, które spadły na nas wtedy niespodziewanie i wszyscy wylądowaliśmy na zdalnym,  zdarzało mi się leżeć na podłodze przy wyłączonej kamerce i tak prowadzić lekcje. Ból był straszny, nie mogłam stać, siedzieć.  Mam zalecone ćwiczenia, które (cytuję) mam wykonywać do końca życia. Wiedziałam, że muszę coś zrobić. Dosłownie i w przenośni: postawić się na nogi. I wtedy pojawiła się w moim życiu joga. Joga jako ćwiczenia, które wzmocnią mój kręgosłup. Nie dopisuję do niej żadnej ideologii, nie mówię namaste na końcu ćwiczeń. Nie potrzebuję tego.  Co dała i nadal daje mi joga: 1. Czas wyciszenia i skupienia. Tak potrzebny w dzisiejszym zabieganym dniu. 2. Świadomy oddech - tego zupełnie nie praktykowałam wcześniej. Obniża tętno. Wycisza, redukuje stres. 3. Wzmacnia ciało. Pomaga w kontuzjach, rozciąga, rozgrzewa. Uelastycznia ciało. 4. Daje radość. ...

Czy wiecie, że 4 września, zgodnie z kalendarzem świąt nietypowych, obchodzony jest Światowy Dzień Pozyskiwania Talentów? I tak sobie pomyślałam, że często zapominamy o tym, że drzemią w nas talenty. Mam wrażenie, że gdyby zapytać przypadkowych ludzi, jaki mają talent, to często odpowiedzieliby, że właściwie żaden. Być może jestem w błędzie, może coraz częściej stajemy się świadomi, że warto lubić siebie, cenić siebie, dawać sobie szansę, dostrzegać mocne strony. Nie dotyczy to tylko dorosłych, niestety. Boli mnie, że ludzie młodzi, nastolatki, dzieci, gdy my - nauczyciele, rodzice - proponujemy nową aktywność, to często w pierwszej kolejności, słyszymy: nie wiem, nie umiem, ja tego nie potrafię. To tak, jakby od razu trzeba było zrobić wszystko na 100%. No właśnie: nie trzeba.  Każdy z nas ma prawo do błędów, bez nich nie dojdziemy do tego, co nas uszczęśliwia, daje radość i siłę do działania. Wiem, brzmi być może banalnie, tyle razy to słyszeliśmy. Skoro jednak tak wiele razy, s...